ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 2021-2022 European School Radio

 

Φέτος ταξιδέψαμε ραδιοφωνικά και φτιάξαμε το δικό μας ραδιοφωνικό μήνυμα με τα ταξίδια που θα θέλαμε να κάνουμε, αλλά μας στέρησε η πανδημία. Ας τα απολαύσουμε!

Ραδιοφωνικοί Ταξιδιώτες 1

Ραδιοφωνικοί Ταξιδιώτες 2

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 2021-2022

    Το Γυμνάσιο Δολιανών στο πλαίσιο του Περιβαλλοντικού Προγράμματος που υλοποίησε κατά το τρέχον διδακτικό έτος με θέμα «Κλιματική αλλαγή και επιπτώσεις στην τοπική κοινωνία», αλλά και της σχετικής θεματικής που εντάσσεται στα εργαστήρια δεξιοτήτων διοργάνωσε την Παρασκευή 1η Απριλίου ενημερωτική εκδήλωση σε συνεργασία με το Δασαρχείο Ιωαννίνων. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του σχολείου με την παρουσία της Διευθύντριας του Γυμνασίου κ. Φεβρωνίας Γιαννώρου, του Συλλόγου Διδασκόντων, του Αντιδημάρχου Παιδείας κ. Αναστάσιου Γιούνη και του Αντιδημάρχου Πολιτικής Προστασίας του Δήμου Πωγωνίου Γκέγκα Κωνσταντίνου.

Εισηγήτρια της εκδήλωσης ήταν η Δασολόγος Μαρία Μπουκουβάλα η οποία μίλησε με τρόπο απλό και κατανοητό για τη χρησιμότητα των δασών, τους κινδύνους που τα απειλούν και γενικότερα για περιβαλλοντικά ζητήματα που έχουν ανακύψει στην περιοχή του περιοχή του Πωγωνίου και ευρύτερα της Ηπείρου απειλώντας τη χλωρίδα και πανίδα της περιοχής. Ακολούθησε συζήτηση με τους μαθητές/τριες και τους εκπροσώπους του Δήμου.

ΣΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

 Η Ειρήνη από τη β΄ Γυμνασίου και μέχρι σήμερα που διανύει την τελευταία τάξη του Λυκείου γράφει αδιάκοπα και εκφράζει τις σκέψεις της μέσα από τον ποιητικό και τον πεζό λόγο. Ένα δείγμα από την πρόοδο που έχει κάνει στον τομέα αυτό παραθέτουμε εδώ.

 

1.     Απλοί παρατηρητές στο χάος

Στεκόμαστε εδώ

ανίκανες μηδαμινότητες

ενώπιον της ανυπέρβλητης

αθλιότητας του κόσμου.

 

Στεκόμαστε εδώ

στοιβαγμένοι σε αναρίθμητες μάζες

παλεύοντας ένα χάος που δεν περιγράφεται με λέξεις

κι αντικρίζοντας δαίμονες.

 

Στεκόμαστε εδώ,

ακλόνητοι από το άρρωστο πρόσωπο της κοινωνίας,

πλήρως απορροφημένοι, αδιάφοροι μπροστά σε όνειρα,

στο όραμα του να αλλάξουμε τον κόσμο.

 

Στεκόμαστε εδώ

ανελλιπώς εγκλωβισμένοι στον εγωκεντρισμό μας,

αδιαπραγμάτευτοι στο να κυριαρχήσουμε το μέλλον,

ανέκφραστα πρόσωπα, πληγωμένες ψυχές

που απλά στέκονται εδώ, ανίκανες να κάνουν οτιδήποτε ουσιώδες.

 

2.     Αν δεν μπορείς

Αν δεν μπορείς να ταξιδεύεις

μάθε να ονειρεύεσαι.

Αν δεν μπορείς να σκέφτεσαι

 μάθε να διαβάζεις.

Αν δεν μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα

μάθε να γράφεις.

Αν δεν μπορείς να γελάσεις

κλάψε μόνος σου.

Κι αν να κλάψεις δεν μπορείς

γέλα όσο πιο δυνατά γίνεται.

Αν δεν θες να μένεις σ’ ένα σημείο

μάθε να πετάς.

Και αν ο ουρανός είναι χαμηλά για σένα

πέτα ακόμα πιο ψηλά…

Κι αν περισσότερα από το διπλανό σου ξέρεις

μοίρασε ταπεινά τη γνώση σου.

Αν κάποιες στιγμές δεν μπορείς να σταθείς στα πόδια σου

μάθε να κάνεις μικρά βήματα και να ξανασηκώνεσαι.

Αν κάποιες μέρες η θλίψη σου είναι βαρύτερη από πριν

μάθε να σκουπίζεις τα δάκρυά σου και να προχωράς.

Αν έχεις κουραστεί να ελπίζεις και να απογοητεύεσαι

κράτα μόνο την ελπίδα και ξέχνα την αποτυχία.

Ό,τι κι αν κάνεις όμως,

σωστό ή λάθος,

όμορφο ή άσχημο

μάθε απλώς να μην τα παρατάς.

 

3.     Διαδρομή

Και πληθαίνουν οι ώρες

Και μαζεύονται στοίβες τα χρόνια

Και οι άνθρωποι αλλάζουν

συνεχίζοντας να παραμένουν ίδιοι,

και προχωράς κυρτωμένος ανάμεσα τους

με κεφάλι σκυφτό και μάτια δακρυσμένα

και δεν διακρίνεις αν είσαι καλύτερος από αυτούς

και τα βήματά σου βαθουλώνουν το έδαφος.

Και τα νερά από τις λακκούβες βρέχουν τα παπούτσια σου

και συνεχίζεις να προχωράς

τολμώντας που και που

να κοιτάξεις κάποιον στα μάτια.

και όταν ο δρόμος οδηγεί σε στροφή,

πάλι συνεχίζεις,

αφήνοντας το πλήθος πίσω σου

ίδιο και καινούριο συγχρόνως…

 

4.     Μη φοβάσαι

Μη φοβάσαι να μιλήσεις δυνατά.

Κάποια μέρα η φωνή σου

θα γίνει κραυγή και θα φτάσει

στα πέρατα του κόσμου.

 

Μη φοβάσαι να ονειρευτείς.

Η ζωή σου θα είναι ένας

άδειος κουβάς που από πάνω του

θα στέκονται μετέωρα τα χρόνια

σαν βάρη αλυσίδας

φυλακισμένου.

 

Μη φοβάσαι να τολμήσεις

εκθέτοντας την ψυχή σου.

Μη προδικάζεις τον εαυτό σου

με υποθέσεις μαύρες.

 

Μη φοβάσαι να ακούς.

Καθετί καινούριο που φαίνεται ξένο,

είναι το κατώφλι μιας νέας ιδέας

που φωλιάζει μέσα σου

και γεννά σκέψεις.

 

Μη φοβάσαι να αγαπήσεις

και να κατανοήσεις ακόμα

και τον άνθρωπο που

περνάτε μαζί το δρόμο.

 

Μη φοβάσαι να ζήσεις.

Καμία εμπειρία

δεν θα σε απογοητεύσει.

 

Ο φόβος είναι αυτός

που σε αδειάζει

και όχι

η θέληση για ζωή.

 

Ο εαυτός σου σε

εμποδίζει να είσαι ελεύθερος

και όχι

οι γύρω σου.

 

Απλά, μη φοβάσαι

να ολοκληρωθείς και να παύσεις

να είσαι ίδιος με χθες…

 

5.     Χαϊκού

Κυνηγώ το φως

ο ήλιος με προσπερνά

φτάνω στη Δύση

 

6.     Η μαγεία που ψάχνουμε

Είχα ανάγκη να γεννηθεί μια μαγεία μέσα μου

Μια μαγεία που θα φώτιζε την καρδιά μου

Και ποια μαγεία θα ήταν αυτή πέρα από την Ποίηση;

Γράφοντας αυτό το ποίημα δεν λάμπει η λάμπα του δωματίου,

Αστράφτουν τα γράμματα και οι σκέψεις.

Η Ποίηση είναι πιο δυνατή κι από έναν σεισμό

Δεν κρατάει για μια στιγμή αλλά παντοτινά, δεν κάνει τα πόδια σου να τρέμουν, αλλά τα παραλύει εντελώς.

Η Ποίηση δεν είναι μια αχτίδα ήλιου που φέρνει μέσα σου την ομορφιά. Αυτό γίνεται στο τέλος.

Είναι μια δύναμη που σε ταρακουνά, που στέλνει μια σπίθα στην ψυχή σου και την ζωντανεύει -την εξανθρωπίζει .

 

Πιστεύουμε πως η μαγεία είναι η θολούρα του αλκοόλ και των ναρκωτικών.

Η μόνη μαγεία είναι αυτή που σε εξεγείρει, αυτή που σε διαλύει για να σε χτίσει απ’ την αρχή, αυτή που φέρνει μέσα σου μια αναγέννηση.

Αν θες να βρεις τη μαγεία μέθυσε με τον ήλιο της ποίησης.

Ο ήλιος θα ζεστάνει τα φύλλα του κορμιού σου κι όταν παραδοθείς σ’ εκείνον και τον αφήσεις να λιώσει τα μάτια σου από το φως-σαν κέρινα κεριά- τότε θα έχεις βρει τη μαγεία.

 

Ποίηση είναι όταν ανοίγουν τα ράμματα της καρδιάς σου-που με τόσο κόπο έκλεισες- και αφήνεις όλο σου το αίμα να χυθεί πάνω σε ένα σύννεφο.

 

7.     Η Γυναίκα και τα δεσμά της

Βλέπω που τα μάτια της δακρύζουν πίσω από το δίχτυ

και τα χέρια της τρέμουν

κάτω από το μαύρο ύφασμα.

 

Βλέπω πώς κοιτάει συνεχώς

αριστερά-δεξιά στο δρόμο για να μην της επιτεθούν.

Πώς περπατάει με σκυμμένο το κεφάλι

για να μην προκαλέσει την οργή των ανδρών.

 

Παρατηρώ πώς περπατά βιαστικά

για να κλείσει την πόρτα πίσω της και να κλειδώσει.

Να αναπνεύσει μια ελευθερία

πνιγμένη και παραδομένη στο αίμα.

 

Η θηλιά που δένει την μπούργκα γύρω από το λαιμό

γίνεται η αλυσίδα της.

Τρέχει στους δρόμους των αιώνων

ματωμένη, φοβισμένη, βιασμένη

στο σώμα και την ψυχή,

υποταγμένη και ταυτόχρονα επαναστατημένη,

με τις αλυσίδες να σκίζουν τη σιωπή της νύχτας.

 

Οι κραυγές του αβάσταχτου πόνου

έχουν παύσει να ακούγονται.

Τις συνηθίσαμε και σταματήσαμε τα δάκρυα κάθε φορά που τις ακούμε.

Έχουν σιγήσει και οι ήχοι από τα χτυπήματα.

Δεν σταμάτησαν, ρίζωσαν…

 

-Πού είναι;

- Τη σκότωσαν

 

-Πού είναι;

- Τη βίασαν

 

-Πού είναι;

- Τη λιθοβόλησε η θρησκεία τους

 

-Που είναι;

-Πίσω από την μπούργκα

 

-Που είναι;

-Δεν υπάρχει πια

 

Είμαι εγώ ή εκείνη που δεν υπάρχει;

Αφού δεν μπόρεσα να τη σώσω

Τι σημασία έχει;

 

Μη προσκυνάτε αγίους όταν οι γυναίκες μαρτυρούν καθημερινά.

 

8.     Ελευθερία

Θα χαθώ μέσα στην πολύβουη βροχή.

Μέσα σε αυτές τις σταγόνες πόνου και αγωνίας

που ματώνουν τη γη αλύπητα.

 

Θα χαθώ μέσα στο πυκνό σκοτάδι της μέρας

και στον παγωμένο αέρα

που μας κάνει να κατεβάζουμε το κεφάλι ηττημένα.

 

Θα χαθώ μέσα στην ανάσα του υγρού χειμώνα

που πληγώνει την καρδιά μου

και μαραίνει το πνεύμα μου.

 

Θα κινηθώ ελεύθερα

ανάμεσα στην ομορφιά του κόσμου και την ψυχρότητά του,

ανάμεσα στις αποτυχημένες προσπάθειες και τις στιγμές θριάμβου,

ανάμεσα στις στιγμές ευτυχίας και σε εκείνες που με ισοπέδωσαν.

 

Θα είμαι ελεύθερη ανάμεσα στο χάος του κόσμου και τη γαλήνη της ποίησης.

 

9.     Παγιδευμένοι στη φωτιά

Οι άνθρωποι κυνηγήθηκαν μέσα στο σκότος της ερημιάς

Τα όπλα άδειασαν από σφαίρες

Το χώμα κι η θάλασσα πνίγηκαν από το αίμα

Τα βιβλία κρύφτηκαν, σχίστηκαν, κάηκαν 

Ο πόνος ρήμαζε τον αέρα κι έκοβε την ανάσα

Τα ουρλιαχτά ακούγονταν καθαρά μέσα στη νύχτα

Το βλέμμα κυκλοφορούσε τρελό, τρομαγμένο πίσω από σκιές, σκληρό από αγωνία κι απόγνωση

Τα κορμιά που υπέφεραν και έλιωναν χάνονταν.

Οι σάρκες βασανίστηκαν κι εξευτελίστηκαν

 

Οι άνθρωποι δεν έχουν σπίτι, ούτε πατρίδα

Οι βόμβες και τα όπλα έχουν σχεδόν ξεχαστεί, μα κρατούνται φυλαγμένα

Η θάλασσα κοιμίζει παιδικά σώματα και τα βάζει για ύπνο στις αμμουδιές

Τα βιβλία δεν διαβάζονται, δεν μας ξυπνούν, δεν μας επαναστατούν

Οι άνθρωποι υποφέρουν μπροστά και δίπλα μας

Κραυγάζουν από τον πόνο, την πείνα, την αδικία, την εκμετάλλευση

Το βλέμμα περιπλανιέται χαμένο και άδειο, δεν σταματά πουθενά, δεν είναι καν ζωντανό

Οι περισσότεροι ξεχάσαμε τους αθώους Εβραίους και χτυπάμε άλλους το ίδιο αθώους.

 

Θα νικήσουμε τον φασισμό αν συνεχίσουμε να τους αντιστεκόμαστε χωρίς να τους μισούμε.

 

Δεν αντιδρούμε- είμαστε σαν αυτούς

Τιμωρούμε- κρατάμε ζωντανή τη φλόγα του δράκου

Μισούμε- σκοτώνουμε κάθε δείγμα ανθρωπιάς.

 

Μετανιώνουμε και λυτρωνόμαστε

Αγαπάμε και γινόμαστε άνθρωποι

Πονάμε και γράφουμε ποίηση

Διαβάζουμε κι αλλάζουμε τον κόσμο

Θυμόμαστε και προχωράμε παρακάτω.

 

Θα νικήσουμε τον φασισμό αν συνεχίσουμε να τους αντιστεκόμαστε χωρίς να τους μισούμε!

 

Μην στρέψεις το κτήνος εναντίον κανενός.

Θα γυρίσει και θα σε αφανίσει.

Υπάρχει από σένα και μπορεί να πεθάνει μόνο από σένα.

Εμπόδισε το όσο είναι καιρός!

 

10.  Δέσμιοι κι αβοήθητοι

 

Είμαστε πάντα δέσμιοι των φόβων και των σκέψεων μας.

Αναζητούμε το ρίγος και την ψύχρα της βροχής

Γιατί ο ήλιος μας εξαντλεί και κουράζει την ψυχή μας.

Έχουμε το κεφάλι κατεβασμένο γιατί μας λείπει η δύναμη κι η τόλμη.

μας λείπει το κουράγιο να κοιτάξουμε τον ουρανό με βεβαιότητα και να αγγίξουμε την καρδιά μας χωρίς να την πονέσουμε.

Ζητάμε την παρηγοριά των βιβλίων και των λέξεων

Γιατί τίποτα γύρω μας δεν είναι αρκετό.

Τίποτα γύρω μας και μέσα μας δεν μας είναι αρκετό.

Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ύπαρξή μας.

Κι ο πιο εύκολος δρόμος για να παραδοθείς σε αυτό το σχοινί που σε κρατά από το λαιμό και δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις είναι η μουσική κι η ποίηση.

 

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

 Μπορεί η σχολική χρονιά που διανύσαμε να ήταν δύσκολη και πρωτόγνωρη, ωστόσο εμείς προσπαθήσαμε να την κάνουμε χαρούμενη και πολύχρωμη!

Καλό καλοκαίρι σε όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες που δώσανε τον δικό τους αγώνα και φέτος και βγήκαν νικητές/-τριες!

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ

 

ΕΦΗΒΕΙΑ-ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Με αφόρμηση τη θεματική: χάσμα γενεών, εφηβεία, προβλήματα εφήβων, μελετήσαμε την παρακάτω παρουσίαση και συζητήσαμε για τους εθισμούς.

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΤΣΙΓΑΡΩΝ

Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ

Η Ευτυχία σχεδίασε με έναν τρόπο μοναδικό την ασπίδα του Αχιλλέα, αφού πρώτα μελετήσαμε με προσοχή την περιγραφή της ασπίδας στη Ραψωδία Σ της Ιλιάδας.